Hold On!

You would have been a normal or a paranormal person, fair or dark, talented or a person of incompetence, smasher or horrible , optimistic or pessimistic, cultured or unrefined, Dependent or independent,  honest or uncertain, valiant or fearful - matters when you are the student of campus,but doesn't once you are out of it. The world labels you as worthless when you are jobless. People knock your confidence down with their criticisms. you would become the odd one out in many family functions. The optimist in you might turn out to be a pessimist. Your happy days will become the memories that will never come back. But do not take a chance of becoming a prey for their hungry tongue. your mom and dad might nag you with whatever you do. On the other side your siblings will turn as a vamper  while few of your friends would ruffle you with their "Got Placed" status. And much more worries Undefined!

But,

Are they going to change the way you live now? Does those worries and criticisms feed you in your future? Never. Life without downs would be a caustic because life's trick is how you enjoy yourself  with your ups and how far would you hold your courage on your tough times.

And now,

Its time to mold the critics you earned as the fire that ignites you and not that destroys you!  Work for a better career and not for money. When you choose the career you love , you may not be the richest person now but you will be , some or the other day. Do not live for impressing the people with your cheques rather inspire the people with your life style. After all Impression lasts for days and Inspiration for a life time. Now its your time to count your courage. Lets start!!!

In search of change.. Did we lose it .where are we- Humans??

-By Bhargava Shankar. 

Where are v living?? A nation filled with happiness, pleasure, joy...

Are we so??

Has any 1 taken a look at whats happening outside??

Or are we internally happie??

Is life going in Our way or we going in life's way??

Do v need a change or are v happie with wats happening??

Is this what we wanted to do??

Was this our dream wen v were a child are v have made up life in that way ??

From where we wanted to be to where we are have we any where lived up to whats required??

Where has all changed ??

Whats the reason behind the change??

Is the change a desired one??

Can v live with this change or v require an another change in life??





All we just let out a cry demanding "we need a change" but how many of us out there are really ready to initiate it???



Life which needs to be happie is turning out to be a question mark at the other end, 

Think...

Think... 

Think ....



Its ur life u need to be the initiator none else can come and ignite it for you..                                              

நெஞ்சிருக்கும் வரை

என் மகனை பார்க்கும் போதெல்லாம் நினைத்ததுன்டு  , இவனை கருவறையில் சுமக்கும் பாக்கியம் எனக்கு வாய்க்க வில்லையே  என்று.... பல முறை மனம் வாடியது உண்டு பெண்ணாக பிறக்கவில்லையே  என்று  . இலை மேல் தவழும் பனி துளி போல் , என் மழலை என் மடியில் களித்து மகிழும் போது இந்த  பூலோகத்தில் இதை விடவும் இன்பங்கள் உண்டோ என்று என் மனம் என்னை கேள்விகள் கேட்டதுண்டு . ஆனால் ,

நொடிக்கொரு முறை தன் முட்களை நகர்த்தும் கடிகாரம்  அதன் ஆற்றலை காட்ட , இன்று ,இதோ என் மகன் நிற்கிறான் ஒரு முழு ஆண் மகனாக. காலம் மின்னல் போல சென்றோடினாலும் என் பிள்ளையின் வாழ்வில் ஒவ்வொரு நொடியும் என் வாழ்கையில் அன்பால் செதுக்கபட்டது .அவ்வப்போது அதை நினைத்து பார்க்க என் விழி ஓரங்களை கண்ணீர் பதம் பார்க்கும். சிலர் கூறுவர்," வாழ்கையில் செய்த பாவங்கள் உன்னை இப்போது வாட்டுகிறது என்று ". இன்னும் சிலர் " இக்காலத்தில்  வயதான பெற்றோர்கள் பிள்ளைகளுக்கு பெரும்  பாரம் . உன்னை வீதியில் விடாமல், அனாதை  இல்லத்தில் சேர்த்து விட்டு சென்றானே என்று மனதை அமைதி படுத்திக்கொள் ! " என்பர் . யார் என்ன கூறினாலும் என் பிள்ளையை பிரிந்து இருக்கும் வலி எனக்கு மட்டுமே சொந்தமானது . அதை யாரிடமும் பகிர்ந்து கொள்ளவும் எனக்கு விருப்பமில்லை. என் சோகத்தை சொல்லி பிறரிடமிருந்து அனுதாபத்தை சேர்ப்பதும் என் குறிக்கோள் இல்லை. ஆதலால் என் கடைசி நாட்களை எண்ணி பார்க்கும் நொடிகளில் இக்காகிததில் என் துயரத்தை வார்த்தைகளில் வடிக்கிறேன். காரணம்? வார்த்தைகள் அறியாதே என் வலியை ....

 " தமிழனையும் தமிழையும்  மதிக்க தெரியாத சிலர் இத்தமிழகதில் உலா வருகின்றனர் , தமிழன் என்ற அடை மொழி சூடி. நம் செம்மொழிக்கே மதிப்பில்லாத இடத்தில் தமிழ் கற்று கொடுக்கும் என்னையா  மதிக்க போகிறார்கள்? அயல் நாட்டு ஆங்கிலம் கற்ப்பிப்பவனுக்கு  அதிக ஊதியம் , நம் மொழியை கற்பிக்கும் எனக்கோ சில்லரை காசுகள்! உதவித் தொகை கொண்டு என் செல்ல பிள்ளை படித்து முன்னுக்கு வர என் வயதும் முதிர்ந்தது. சிறு வயதில் தட்டி கழிக்க முடிந்தது , இப்போது இயல வில்லை "அம்மா எங்கே ? " என்று அவன் கேட்கும் போது!  ஒரு நாள் ......


"அம்மா எங்கே ? என்ன ஆனார்கள் ? எனக்கு பதில் சொல்லுங்கள் அப்பா!" என்று என் மகன் தொடங்க  , எங்களிடையே விவாதம் உச்ச கட்டத்தை எட்டியது. கருவிழிகளில் ஆயிரம் சோகங்கள், பல கேள்விகள், பல பதில்கள் . பாவம் என் பிள்ளைக்கு தெரியவில்லை அதை உணர! என் உதடுகள் அமைதி காத்தன . அவனின் இளம் இரத்தம் கொதித்தது. அம்பு போல் எய்திய அவன் சொற்களின்  வலிமை தாள முடியாமல் சொன்னேன்,"உன் தாய் எங்கு சென்றாள் என தெரியவில்லை, தெரிந்து கொள்ளவும் விருப்பமில்லை! ", என்று. "மனிதர்களின் மதிப்பை அறியாத உங்களை போல் மிருக ஜாதிகள் எப்படி ஆசிரியராக பதவி வகித்தீர்கள் ? அதும் தமிழ் ஆசிரியராக! என் மொழிக்கே ஏற்பட்ட அவமானம் இது!" என கூச்சலிட்டான். ஆத்திரம் அடக்க முடியாமல் நானும் பதிலுக்கு கூறினேன், " இனி ஒரு வார்த்தை நீ பேசினால் உன்னை செருப்பால் அடிப்பேன்" என்று . அதற்கு அவன் கூறிய பதில் என்ன தெரியுமா?

         "உழைக்காத உங்கள் கைகளால் அடி வாங்குவதை விட மேல், உழைத்து தேய்ந்திருக்கும்   உங்கள் செருப்பால் அடி வாங்குவது"
அன்று என் மகன் எனக்கு பாடம் கற்று கொடுத்தான் ,மனிதன் உழைக்கும் வரை தான் அவனுக்கு மதிப்பு என்று. " மனிதனின் மதிப்பு புரியாத உங்களுக்கு அந்த வலியை கொடுத்தால்  மட்டுமே அதை உணர்வீர்கள் " என்று என்னை தனிமை படுத்தி விட்டான் அவனிடமிருந்து! அவன் தாயை  பற்றி நான் எந்த செய்தியும் ஏன் அறிந்து கொள்ளவில்லை என்று கேள்வி தோன்றுகிறதா?? ......

....

     "ஏனெனில் அந்த பெண்ணை பற்றி அறிந்து கொள்ள , அவள் என் மனைவியும் அல்ல, நான் திருமணம் ஆனவனும் அல்ல! இந்நாட்டில் ஓர் அனாதை இருக்க கூடாது என்று நான் தத்தெடுத்த குழந்தை இன்று இங்கு என்னை அனாதையாக்கி சென்று விட்டது! மனம் உண்மையை சொல்ல துடிக்கிறது அவன் அன்பை நாடி ! அய்யஹோ! அவன் அனாதை  என்று அறிந்தால் அவன் மனம் அதை தாங்காது என்று மறுபக்கம்  பாசம் தடுக்கிறது "

   சில வலிகளுக்கு மனிதர்களால் விடை அளிக்க இயலாது! காலம் முயற்சிக்கட்டும் அதை வழங்க!

ANGELS AND DEMONS by DanBrown

I happened to see my classmate slipping out the pages of some 500 pages book and that’s how I got my treasure. “Robert Langdon”, the only name which created hype in me after Robert Pattinson, a fair cold-blooded vampire in twilight series. The former name is not just the hero of the book but also my virtual inspiration. Being a professor of religious iconology and symbolism , the way he solves the mystery by his theory of relating the illuminati’s with his historical knowledge to depict the reason for people being killed and the places where they are meant to be killed are  just mind freaking. Though my inspiration appears to be a nerd in the beginning, the author has brought out the other side of Langdon in an excellent way with the lead female character, Vittoria vetra-Scientist of CERN. Even when she knew that Leonardo vetra wasn’t her own father, the way she gets emotional when he is murdered, makes us to understand that no blood -relationship is needed to have love on someone, that doesn’t fade. She acts little frantic at the start but then, tries to be practical and supports Langdon in full fledge to find the odd one.

Vittoria is more intelligent than Langdon but only their team work would end up fruitfully every time. Olivetti, the commander of Vatican City is sketched as a determined soul to his work and to his country. I must say that the sentiments by the author with this character by sacrificing his life for nation have worked out successfully and would make anyone think that he must be the next Olivetti of his nation. Dan Brown adds up the thrill exponentially by the serial killing of cardinals in churches in presence of public. Never in my life have I dreamt of a book that would spoil my sleep and make me scream out of fear in night but now “ANGELS AND DEMONS by DAN BROWN did that. Nobody could forget Langdon’s Mickey Mouse watch, and his way of misspelling prana as piranha yoga even at extremely life –threatening scenes.Maximilian Kohler,a Paralyzed person, with his wheel chair attached with electronic gadgets like camera,phone,pager appears to be a perfect head of CERN and work loving man. Other roles like Captain Rocher, Hassasin, and Carlo Ventresca that made up this novel are characterized in different manner that makes this book unique. I would rate this book as my favorite one in my book shelf because, Langdon made me learn to handle things logically, Vittoria taught me to be bold and brave enough to handle the situations, Olivetti for his determination, Kohler for his love with his work and finally the Master mind DAN BROWN who invoked my thoughts and made me think that I could be an creator of other such or even better books in future. 

OdD ONe oUt- its DeFinEtlY yoU!

"Hey I have my model pracs tomorrow! So I will message you after that buddy!". One of the common message which our friend's mobile would have witnessed during our first year labs. However only the last minute study , standing in front of your lab,messed up with your ID card ,a blue and black pen, borrowed scale and pencil will help you out.

                    And now,months have passed. My level of education and preparations of exams are in deep relationship with each other, inversely proportional . I would have thought it millions of times at-least . How the hell are these programs gonna help me out in my life! However hard I prepare, whatever efforts i put on my lab programs to study,or understand,or mug up, there exists a program which threatens me-with its appearance and length, of course. Even if i try to bring back the old methodologies of memorizing line by line and write it on a piece of paper it fails.

                  "The Most" toughest part -selecting my own question paper-deciding my fate of marks myself . My hands and thoughts determines the result of burning my midnight oil. And,like a shot,the selection of question paper hits me down virtually. "Damn!Its the program! The only program which i was afraid of!!". Still,gaining back my confidence level I put my first letter on the paper given "Anna University-Practical Examinations" . And now,before filling the details asked in my answer sheets like " Reg No,College code,college name,Subject code,Lab Examination Name,Session and the Date",I forget half of the memorized lines of that program. And now,With the lines I remember,I somehow manage to get a proceed sign from the external and switch on the system to get the output or at least to bring that bloody hell black screen.

But,guess what happens??
Session of VIVA starts...........
Being the 11th member in my batch I try to knock my ears out to hear what he/she asks questions to previous Reg No members. He/She then calls,"Next Reg No:...039". So, now its my turn. I stand before him as the symbol of confidence to pretend am pretty good in the subject. But he/she smashes my heart with a word, "Well!let me ask you some other question which I haven't asked for others!". So what would be next ?? other than getting "02 or 03" in viva session??!!

                     The last twenty minutes-Heaven for those who aren't able to get the exact output but somehow manages to bring the output screen. Internal Examiner comes near you and puts you partially verified and you manage to suppress your smile of happiness. But when she comes near me,plucks my paper and say, "You have got so less in VIVA??!! So you haven't listened to any of my classes?? Don't ever expect me to sign as partially verified. Get out of the lab soon"!!

                     Now stepping my foot out of the lab,my friend waits there to console me "that's ok man!! You will score A or B grade!" .In turn I stare at him , thinking........
                   "How come I get the most toughest question every time?? and not my friend?!!"
and leaves out a sigh with a smile!

Everyone reading this would have had this Experience....... NOTE(if you are an Engineer) :p

                     

Engineering (B.E) -A tRaP!!

Engineering! - A boat caught in storm when travelling in ocean!! And the sailor-himself isn't sure about getting out of it alive.

                                

              Four complete years,I got committed with my boy friend-ENGINEERING! We were in deep love with each other when it began with a fresher's party.I was in entirely a new relationship and i wanted it to last forever. I guessed my (s)election of the department will turn me to a techno geek and make my neighbors count  my name along with top personalities of this world. Being the only girl in my entire family,I wanted my dad to make proud becoming an engineer but what if my relation happens to have a break up??!! Never!! And so, I slipped my sleeps for him.I never ate through out the day since he compelled me to do it. He expected me to be very possessive and leave my relations for him. I would be his puppy,hearing his every command, whenever he calls out my name. He irritated me with lot a hell of  assignments,records and exams, still, I resisted everything just because I wanted the relationship to move on somehow!

                   And now I have crossed my three years successfully,pretending myself that we were and we are in a mutual understanding, satisfying each other in every terms. But guess what???  He now has the most toughest part for me , "Placements". He depicts me as an useless fellow when am not in with campus recruitment . Now am about to complete my engineering , with no love left for him anymore in my heart. I don't even want those days of my Engineering studies to come back ,other than for few friends.

                    Its not just with me alone. Every girl and boy gets stick to the name Engineering for status and make their life ruined!! Make sure you don't get trapped into it and tout your time with this!!

Thamilanae!! unaku nandri!! :)